Shassar - opowiadania Fantasy.

Dzisiaj odczułem wielką chęć przelania swoich myśli na papier... o to moje wypociny... jesteście pierwszymi którzy to czytają

proszę o wyrozumiałość gdyż jest to dla mnie pierwsza praca tego typu

nie wliczając spontaniczne oświadczyny których narazie nie zamieszcze

Edit: wprowadziłem małe poprawki

Temat: Przygody Shassar’a z Quin-a-mon. (Cz. 1)

Był ciepły, letni poranek, kiedy Shassar, Elf Szary z lasów Irdorath położonych na wschód od Górskich przełęczy Atriogath wyszedł z półsnu, w którym tkwił od dwóch godzin. Jego towarzysze podróży, Gathon gigant wśród Elfów i sprawny jak akrobata nie mający sobie równych wśród swoich współplemieńców w walce wręcz i Gathor, starszy, i do tego silny jak tur jedyny mogący wytrwać najsilniejsze ciosy Orkijskich mieczy, stali już na szczycie, pod którym spędzili ostatnią noc po męczącej dwutygodniowej podróży.
- Znowu zgubiliśmy ślad tych przeklętych Orków – stwierdził Gathor gdy zauważył nadchodzącego Elfa.
- Mamy wystarczająco dużo czasu. Nasz skarb musi im trochę ciążyć – powiedział Shassar – możemy już wyruszać?
- Spakowaliśmy wszystko, twój łuk leży tam pod skałą. Gathor, jesteś w stanie już biec czy dalej będziemy poruszać się ślimaczym tempem?
- Myślę, że tak…
- Skoro jesteśmy gotowi, ruszajmy. Shassar mówiąc to zasugerował braciom, że nie ma się co droczyć, kiedy ucieczka jest dość daleko.
Trójka podróżnych wyruszyła w kierunku wschodnim gdyż była to najprostsza droga do Girium stolicy Orków. Uważali, że Orkowie pójdą wzdłuż Urgii, rzeki, która przez jakiś czas prowadzi w stronę Girium, aby potem skręcić na północ i płynąć prosto do morza.
Tak się jednak nie stało. Gdy po miesiącu od poznania naszych bohaterów pościg nadal trwał Orkowie przeprawiali się już drugi raz przez Urgię. Było ich około pięćdziesięciu. Trzyosobowy pościg był kompletnie zmylony, a i tak prawdopodobnie nie dałby rady tak silnemu przeciwnikowi. Mimo to Elfowie liczyli na zaskoczenie, jakie wywołałoby pojawienie się trzech wysłanników Quin-a-mon, okradzionemu z jednego z największych skarbów ówczesnego świata, jakim były rękopisy Garath’a* z czasów, gdy Krasnoludy i Orkowie nie postawili jeszcze stopy na Gatrii**. Zawierały się w nich wszystkie osiągnięcia, jakimi szczyciły się ludy Elfickie. Były tam między innymi sposoby tworzenia niebywale silnych oręży. Władcy Orków najbardziej zależało na stworzeniu miecza podobnego temu, którego używał niepokonany Gathar Wielki***, przodek braci uczestniczących w gonitwie.
Wracając do trzech dzielnych Elfów, po miesiącu nieustannego biegu zatrzymali się na krótki odpoczynek w pobliżu strażnicy, stojącej pomiędzy rzeką a lasami, nieustannie karczowanymi przez Orków. Po posileniu się i odpoczęciu Shassar zauważył wilka pędzącego do strażnicy.
- Zauważono nas. Musimy się stąd jak najszybciej wydostać!
- nie ma takiej możliwości. Chyba, że wejdziemy w ten, las tyle że nie wiemy przez kogo jest zamieszkany-
-zauważył Gathor
- w takim razie nie mamy wyboru, czas stoczyć walkę - powiedział Shassar.
Gdy przewodnik wymawiał te słowa śmignęła mu tuż nad obojczykiem strzała i wbiła się w drzewo, o które się opierał. Ze strony, z której ich zaatakowano posypały się kamienie a za nimi wyskoczyły trzy wilki i ośmiu Orków. Shassar wyciągnął z kołczanu trzy strzały napiął łuk i jednym celnym strzałem powalił wilki. Bracia stali już z wyciągniętymi mieczami gotowi do boju.
- Czterech na głowę – powiedział Gathor.
Rzucili się w wir walki. Dwaj przeciwnicy padli już na samym początku. Gathon kolejnym szybkim ciosem zabił następnego Orka zanim ten zdążył odskoczyć. Tymczasem drugi brat miał kłopoty, gdyż trzech Orków stanęło wokół niego i zaczęło szczerzyć kły. Czuły, że ten mimo swojej siły nagle stracił pewność siebie. Jednak spod drzewa, w którym nadal tkwiła zatruta strzała z kołczanu Orka leżącego u stóp Gathora, wystrzelił Shassar z obnażonymi, sztyletami. Dopadł jednego przeciwnika i podciął mu szyję, niestety zanim zdążył uskoczyć, miecz jednego z Orków wylądował na jego palcu opinającym się na sztylecie dotąd nie użytym. Ork ten od razu padł na ziemię rażony potężnym uderzeniem miecza Gathora. Tymczasem Gathon zabił kolejnego Orka. Ostatni z jego przeciwników ratując się ucieczką został powalony, a miecz Elfa wbił mu się głęboko w plecy. Ostatni z Orków również salwując się szaleńczym biegiem, dostał strzałę w nogę, po czym podbiegł do niego Shassar dobijając szybko.
- No to to by było na tyle z dzisiejszych rozrywek – powiedział niepocieszony Gathon.
Po zebraniu obozu Elfowie ruszyli dalej w pościg. Mijając strażnicę graniczną napełnili swoje bukłaki z wodą i przeszukali stajnię obok budynku. Okazało się, że znajdowały się w niej trzy konie wspaniale utrzymane najwyraźniej służące jako szybki kontakt ze stolicą. Coś zaniepokoiło Shassar’a najbystrzejszego z bohaterskiej trójki. Zauważył czwarty, pusty boks ze świeżo nałożonym sianem. Nie mówiąc nic współtowarzyszom wziął jednego z koni, wyjechał ze stajni i pomknął po tropach za uciekinierem. Niedługo po zachodzie słońca wrócił z czwartym koniem i dodatkowym kołczanem pełnym zatrutych strzał. Bohaterowie dali odpocząć zmęczonemu zwierzęciu i nazajutrz wyruszyli w dalszy pościg.
Po krótkim czasie znaleźli się już niedaleko stolicy i postanowili rozejrzeć się za śladami ucieczki. Gdy dzień chylił się ku zachodowi, zauważyli czarny punkt szybko przesuwający się w ich stronę. postanowili objechać grupę nadchodzących Orków i zaatakować ich gdy będą musieli przechodzić przez zaniedbany most nad przepaścią. Dwaj bracia przejechali na drugą strone mostu gdzie ukryli się w zaroślach, natomiast Shassar stanął nieopodal mostu i czekał na przyjście wrogów. Gdy Orkowie znaleźli się na moście posypał się grad strzał. Elfickie strzały sięgały celu bardzo często. Krew lała się strumieniami. Wielu spadło z mostu jeszcze zanim strzały utkwiły w ich ciałach. Na samym końcu widać było dziesięciu świetnie uzbrojonych Orków szybko przemieszczających się w stronę drugiego końca mostu, przy którym stał Shassar. Na ich czele szedł potężny Wódz Orków. Bracia rzucili się do pomocy Shassarowi jednak zanim dogonili Orków, nieustraszony Elf toczył już walkę z wodzem. Gathon i Gathor zajęli się Goblinami niosącymi Skarb Elfów. Po wykończeniu pięciu ochraniających skarb z tyłu czwórka uciekinierów niosąca skarb do stolicy była już dosyć daleko. Za nimi podążał Wódz Orków próbujący odgonić Shassar’a walczącego z nim jak równy z równym. Gdy obaj stanęli do ostatecznej potyczki, bracia dogonili biegnących resztkami sił przeciwników i wytłukli ich w pień. Tymczasem Shassar ciężko ranny klęczał przed wodzem Orków szykującemu się do zadania ostatecznego ciosu. Nagle od tyłu nadleciało sześć strzał raniąc go w plecy. Odwrócił się i ta chwila kosztowała go życie. Shassar ostatkiem sił wyskoczył w górę i przy wspaniałym zachodzie słońca, które zdawało się obrazować krew wylaną dzisiaj na moście Gruk, wyciągnął sztylety i odciął olbrzymowi głowę. Po tym ciosie sztylety rozpadły się na tysiące kawałków a ciało potężnego Orka zwaliło się na Elfa. Gathor chwycił rękę bohatera, w której brakowało palca i wyciągnął go spod potwora. Dwaj Elfowie wyszli z bitwy praktycznie bez szwanku. Po krótkim odpoczynku, zbudowaniu lektyki dla Shassar’a i odnalezieniu spłoszonych odgłosami walki, koni wyruszyli ku swej leśnej stolicy niosąc dla swojego króla wspaniały prezent…

KONIEC

*Garath – potężny elf bardzo wszechstronnie uzdolniony (wojownik, uczony, mistrz magii)
**Gatria – świat w którym toczy się nasza opowieść. Zamieszkana przez Elfy, Krasnoludy i Orki.
***Gathar Wielki – uczestnik pierwszych wojen z Orkami jego miecz błyszczał niczym diament kruszył skały i nigdy nie został zniszczony. Słuch o nim zaginął podczas jednej z przegranych przez Elfów bitew niedaleko miasta Gnomów.

Heh no niezle KubuŚŚŚ xD trzym sie :*

to coś nowego na forum
zupełnie ine niz dotychczasowe tematy...
Skuty się poświęcił i napisale ten tekst sam - chwała mu za to

Wy tez się poświećcie i przeczytajcie ten artykul
polecam

hmmm nie spodziewalem sie ze ktos z naszej klasy napisze cos takiego na tym forum. Musze przyznac, ze jest to wciagajaca historia:P czekam na kolejne cześci :P

Sciemiasz, że sie uczysz bo dupy z domu ci sie nie chce ruszyc i takie sa tego efekty - W ŁEB DOSTAŁEŚ !! (książki to ZŁO)

Woow Skuty szacuneczek jak na twój początek to całkiem nieżle,masz fantazje

Ciekawe, choc przyznam, ze nie lubie takich opowiesci.. Powodzenia przy dalszej tworczosci

Szexiorrr

Jaki bujny text rozwala mnie ten dialog

"Gothar, jesteś w stanie biec czy dalej bedziemy porusza ć się ślimaczym tempem?
-"Myśle ze tak..."

a tak pozatym to i tak J.R.R.Tolkien pisze lepiej

Co jak co ale dobre to jest. Troche klimatem do czegos podobne

Czasem mnie zachwycasz Kubo. + for You

fakt Władcą zalatuje ;p no ale to tylko motyw ucieczki

tak to przecież all zmyślone ;p

jak dla mnie bomba

Jak napiszesz całą książkę to ja chcę pierwsze wydanie z autografem :P

no prosze ;D kongratulejszyn talentu Kubus ;*

Pisz dalej synu... i napisz co bylo wczesniej...
Moze mnie wkrecic. Jak cos to jestem juz Twoim fanem

no i widzisz Skoti jakie wrazenie wywarła na innych ta opowieśc...
moze przekazesz ją pani Włodkowskiej?

ale na serio

ej nie przesadzajcie :P temu opowiadaniu jeszcze dużo brakuje ;p